Korkularımızın doruk noktasında, aklımızın bir köşesinde canlanan kaçış yolları hepimiz için gerçek mi? diye sorguladığım günün sabahında, aslında daha fazlasının farkındalığı ile mutlu olmayı öğrenmemiz gerektiğini anladım.
Korkuların içinde saklı olan güneşli bir yol gibi, kapısı aralanmış çıkışların gözcüsü oldum. Yolculukların yudumluk okumaları ile kitap okuma alışkanlığının en basit olduğu yerde, absürt hikayelerde buluşma şansı yakaladım.
Her finalin kötü tarafına tutunmak yerine yeni bir adım olacağını öngörmeyi tercih eden ruhlarımız, başka finaller yaratmak adına yaşıyor. Sona gelmiş umutlarımız, hikayelerimiz, arkadaşlıklarımız var.
Öngöremediğimiz sonlar da bunlara dahil…
Metro seferlerinin tek nefeslik hikayeleri.
