Sanki yıllardır süren uzun bir yolculuk yapıyordum. Bir türlü son durağa gelemiyorduk. Beynimin içinde beni bu yolculukta yalnız bırakmayan sesler ve uğultular vardı...
Annem ve babamı kaybettiğimden beri uzun bir yolculuğa çıkmış gibiydim. Onların bir cinayete kurban gittiklerini herkes biliyordu fakat intihar olduğunu düşünerek kendilerini kandırıyorlardı.
Annem salonun ortasında kendini avizeye asmış, babam ise kendini silahla vurmuştu.
Ne kadar güzel bir yalan! Onların intihar ettiğine asla inanmadım, inanmayacağım da.
Bu beynimin içinde çıktığım yolculukta annem ve babamın cinayete kurban gittiğini herkese kanıtlayacağım.
Yıllar geçmiş olmasına rağmen ben hala dün gibi hatırlıyorum bu üzücü anıyı. Hatta anı bile denmez.
Düpedüz kabus bu! Kabus!
