İlk dört kitabı burada sunulan ve aslen on kitaptan oluşan Mektuplar (Epistulae), Genç Plinius’tan günümüze kalan iki eserden biri olma özelliğini taşır. Söz konusu diğer eseri, konsüllüğe atanması vesilesiyle İmparator Traianus huzurunda yaptığı ve Panegyricus olarak yazıya dökülmüş olan uzun övgü konuşmasıdır. Kayda değer çalışmalar olduğu tahmin edilen diğer söylevleri ise elimize ulaşmamıştır.
Genellikle gayrıresmî bir havada, hoşsohbet bir üslupla ve coşkun bir ruh haliyle yazılmış olan bu mektuplar, tarih sırası gözetmemektedir. Genç Plinius’un havadis paylaşma merakını, günlük olayları arka planlarıyla anlatma alışkanlığını ve anekdotları kullanmaya olan yatkınlığını ortaya koymaktadır. Yetkin bir avukat ve yargıç olarak mesleğine gösterdiği dürüst bağlılık; hayırseverlik çabaları; temel eğitime, edebiyat çalışmalarına, güzel, etkili ve nükteli konuşmaya verdiği önem; ve erdemli bir vatandaş olarak davranışa gösterdiği özen, bu eserde dikkat çekici unsurlardır. Genç Plinius, kentli (urbanus) bir Romalının bütün belirgin özelliklerini, kişiliğinde toplamış biridir. Yaşamının, bizim açımızdan özel ve ilgi çekici bir yanı da, son görev yerinin (aynı zamanda öldüğü yer olduğu da tahmin edilen) Anadolu toprakları olmasıdır.
