Neresinden başlarsan başla!
Tutarsız kalamadığın hayatında tutunduğun ilk dalın kırıldığı zaman kaybettiğini çok derinden hissedeceksin! Bir kazanımda ne ararsan ara, avucunda kalan sadece çaban olacak ve sen! Çabaladıkça kazanacaksın, yaşamak ve bu sürgüne devam edebilmek için ne doğduğun ne de doyduğun yerin bir anlamı kalacak. En sonunda mutluluğu bulduğun yerde, eğilip toprağı koklayacaksın. Bir yerde gülümseyecek, bir kaç yerde ağlayacaksın. Hayat kaşıklarıyla verdiği mutluluğu kepçeleriyle geri alacak senden. Ne kadar cesur olursan ol, aşk karşısında dizlerin titreyecek ve yaşadığın her gün dünü mumla arayacaksın.
Bir felaket döngüsüne kapılmak istemesen bile her sabah yanlış yastıklarda uyanacaksın. Çatısını sevdiğin evin bile, bahçe kapısını açtığın zaman seni kurabiye kokusuyla karşılamayacak. Hüzün masum olana düşse bile pişmanlık hep zalimin payı olacak. Sen kendi payına düşeni saklayıp yaşatırken onlar başkalarına dağıtarak bitirecek. Hayatları bomboş kalınca ne toprak altında bulduğu kemikler doyuracak ne de ağladıkların mezar taşları diriltecek.
Bir yarış bu dünya, ekmeğini paylaştıkça dertlerin artsa bile kaybettikçe kazanacağın tek unvanın olacak. İyi ki geldin dünyaya, iyi ki benimlesin ruhum.
Ölünce bile terk etme beni olur mu?
