"Birden bir fırtına kopar içimde.
Anlaşılmaz, tutulmaz biçimde.
Bazen açık denizlere sürükler bazen dağlara.
Kim bilir neden, nasıl kaynar içim,
O fırtına olmazsa ben bir hiçim.
Ben hayatı fırtınalarda buldum,
Ama yoruldum."
Bazen ağlıyor bazen gülüyorum ama her halimde çıldırana kadar düşünüyorum, düşünüyorum, çaresiz kalınca Yaradan'a dönüp buhranlarımı döküyorum ve bunlara şiir diyorlar.
Gönül kimi zaman dert ortağı olmuş, kimi zamansa aşkın külüngünde dövülmüş. Nihayet duygularım gökkuşağı olup, İstanbul'da görülmüş. Gönlümün fırtınalarından elinizdeki kitap oluşmuş.
