Açıldığında sandığı her zaman dolu ve zengin görürdük, sanki hiç boşalmazdı. Anneannemin sandığa bir şeyler koyduğuna da hiç rastlamazdık.
Çocuk aklımızla bu işin sırrını bir türlü çözemezdik.
Anneanneme sorduğumuzda ise rahmetli sadece tatlı tatlı gülümserdi.
Yıllar sonra okuduğum bir hadîs-i şerif bu işin hikmetini fark etmemi sağladı.
Ebû Hüreyre -radıyallâhu anh- anlatıyor:
Rasûlullah -aleyhissalâtu vesselâm- buyurdular ki:
“Kulların sabaha erdiği her günde iki melek semâdan iner ve bunlardan biri şöyle duâ eder:
«Ey İlâhımız! İnfak edene halef (devam) ver.» Diğeri de şöyle duâ eder:
«Ey İlâhımız! Cimriye de telef ver.»”
(Buhârî, Zekât, 28; Müslim, Zekât, 57; Nevevî, Riyazü’s-Sâlihîn, 1/253) Şimdiki aklımla diyorum ki;
“Demek ki anneannemin sandığı bunun için hiç boşalmıyormuş.”
