“En masum düşüncelerimizi dahi yazamaz hâle geldik.” diye yakınmaya başlamışken şiirler imdada yetişti! Şiirler sayesinde istediğim yazıları yazmaya devam ettim. Üstelik bunları en olmayacak yerlere gönderdim. O güç koşullar içinde böyle yapmak -yazılara sorun çıkaranlara karşı- meydan okuma ve hesaplaşma duygusu veriyordu. Bu iş zamanla adrenalin tutkusuna dönüştü.
Şiir hâline bürününce yazdıklarım, aşılması en güç duvarları aşmayı başardı. Önceden çocukların eğitimiyle ilgili bilimsel yazılara bile sorun çıkaranlar, şiirlerle yazılanlara sorun çıkarmadılar. Kendileri hakkında hoşa gitmeyecek sözler söyleyen şiirlere dahi geçit verdiler! En derin sırları ifşa eden şiirlere de hakeza! Sonradan öğrendik ki “Bu yine şiir yazmış işte!” deyip “görüldü” damgasını basıyorlarmış. Bu kitap o şiirlerden oluşuyor.
