Kimi zaman insan değişik günlerde yaşadığı kimi olayları sanki o gün yaşamış gibi düşünür. Kafasında kurguladıkları mı onu öyle düşündürür, yoksa düşündükleri mi ona o olayları öyle kurgulatır. Bu bilinmez, ama şu var ki; olmak isteyip de bir türlü olamadığımız şeyler zayıf bir anımızda bilinçaltımızdan birdenbire ortaya çıkar.
İçinde büyük bir boşluk hissetti; hatta içindeki boşluk kadar beyninde de büyük bir boşluk vardı; ya ruhundaki boşluk; o sonsuzluk kadar büyüktü. Düşünmek istedi, düşünemedi; çünkü beynindeki boşluğu dolduracak kadar büyük düşünemezdi. Eğer bu kadar büyük düşünse, evrenin sırrını çözerdi. Büyük düşünmeyi bir kez daha denedi; ama beyninden ılık bir şeyler akmaya başladı. Sonra hiç düşünemedi. Artık hiçliğe doğru gidiyordu. Yani çıldırma noktasına doğru gidiyordu.
