Tepenin üstünde güzel, sevimli küçük bir ev vardı. Yol bahçe kapısının yanından geçiyordu. Bahçe kapısı ile ev kapısının arasında iki yanında çiçek bahçesi bulunan dar bir yol uzanıyordu. Evin arka tarafında sebze ve meyve bahçesi vardı. Bu ev, gerçekten güzel, küçük bir evdi. Fakat bu güzel, küçük ev bomboştu! Bir ev için bu, ne gamlı, üzüntülü bir durumdur! Eğer kulağınız keskin ise, küçük evin yanından geçerken evden gelen şikâyetleri işitebilirsiniz. Sabah, öğle, akşam bahçe kapısı ah eder durur: “Aman Yarabbi, aman Yarabbi! Ne uzun zamanlardır, kimse beni açmadı. Ne uzun zamandan beri, klik klik, diye mandalımı kimsenin kımıldattığını işitmedim. Menteşelerimin kapı açılırken çıkardığı incecik gıcırtılı sesleri duymuyorum.”
