“Güzelin Güncelliği”, Gadamer'in 1974'te Salzburg'da verdiği ve sonradan gözden geçirdiği konferanslarına dayanır. Düşünür, burada öncelikle sanatın temelini araştırır ve bunu da “oyun” gücüne ait dürtülerde bulur. İkinci kavram “sembol” ise yunan geleneğine dayanır. Eski Yunan'da misafirleri hatırlamak için vedalaşırken onlara kırık parçalar verilirdi. Hatırlama, kendiliğindenlik ve başarıyla doldurulmuş bir edimdir. Bu edim, sanat karşısında gözlemcinin katılmasıyla eserde kendini kanıtlamadır.
Üçüncü kavram olan “festival” ise kendi zamanını yani iletişimsel nitelikleri yok eden zamanı oyuna dahil eder. Gablen'in “Zamanın İmgeleri”nden bu yana felsefe ile uğraşan akademik çevrelerde, 19. ve 20. yüzyıllardaki sanatsal değişim olgusuna, diğer bir ifadeyle eski estetiği özellikle Kant ve Hegel'in anlattığı anlamda, idealist estetiği aşan olgu konusunda, bu kadar büyük bir özen ve dikkatle, kültür zenginliği ile ve yenilikle pek az şey yazıldı.
