“Kutu kutu pense,
Elmamı yerse,
Arkadaşım Yaren,
Arkasını dönse!’’
Bu oyun gibiydi hayat aslında!
Arkamızı döndük her şeye, kulağımızı tıkadık duymuyoruz ve kapattık gözlerimizi “kendimizden başkasını” görmüyoruz!..
Bencil bir duyarsızlıkla, işimize geldiği gibi davranıyor ve daima kolay olanı seçiyoruz!
Peki nereye kadar?
***
Bu evrende “biricik”sin ve çok özelsin!
Senden bir tane daha yok!
Başkaları için yaşamaktan vazgeçip, kendini gerçekleştirmen için “dans edecek” alanlar yarat!
Başkaları için doğru olanı değil, kendin için doğru olanı yap!
Yazar, kendi yaşamını bu eserle paylaşıp, “Kendi hayatından sorumlu ol.” Çağrısı yapıyor.
İyi okumalar dileriz!
