Size, bu kitabın yazarının sözünü bana emanet ettiği bir anlatıcı olarak sesleniyorum ve bahsini açmayı düşündüğüm bir hikâye için yazarımızın bana tembihlediği kadarıyla, belki biraz daha fazlasını, dilin imkânları nispetinde ve dilimin döndüğünce yine sizlere anlatmaya başlıyorum.
Bunu niçin mi yapıyorum?
Bunu niçin yaptığımı, yani neden bir hikâye anlatmak istediğimi, doğrusunu isterseniz, henüz ben de çözebilmiş değilim. Belki de bir anlatıcı olduğumdandır bu. Söz, anlatıcıya emanet edilir ve anlatıcı da bunu sahibinden bir emir telakki addederek başlar anlatmaya. Benim de bu kitapta yaptığım, daha fazlası değil aslında; ama bir farkla ki, bu sefer yazar için ama yazara rağmen siz kıymetli okurlarla hasbihal etmek arzusundayım. Zira bu yazar takımının bizleri birer sefir olmaktan daha fazlası olarak görememeleri ne acı!
