Bütün kitaplardan önemli bulduğum yerlerin altını çizmiş, kıyılarına köşelerine notlar almış, kitaplardan anladıklarımı ve onların bana düşündürdüklerini de tek tek bilgisayarıma kaydetmiştim. Notları temize çekme zamanı geldiğindeyse gördüğüm şey gerçekten çok şaşırtıcıydı: kendiliğinden bir hikâye ortaya çıkmaya başlamıştı bile! Tabii bir yandan da hâlâ eksik noktalar vardı ve bütün o öğrendiğim şeylerin kafamın içinde dönüp durduklarını hissediyordum. Tüm yeni bilgiler benim zaten biliyor olduğum diğer şeylerle birleşmiş, ve adeta bir sarmaşık gibi zihnimi ele geçirmişlerdi. Bu dev sarmaşık adım adım yayılarak hakimiyet alanını genişletiyor, ve ben kitap okumayı bırakmama rağmen uzun bir süre boyunca her gün yeni bir şeyler öğrenmeye devam ediyordum. Sanki bu proje için bir süreliğine zihnimi insanlığın kullanımına açmıştım; içeride bütün büyük yazarlar birbirleriyle konuşup cevapları bulmaya çalışıyorlardı.
Ve en sonunda da -hep beraber- nihai cevaplara ulaştık.
