İnanır mısınız çocukluk düşlerine?
Peki, bir düşün peşine yollara düşmeye?
Bir sınıfım vardı benim çocukluk düşlerimde.
Kocaman bir sınıf.
Bir duvarında yüksek bir kütüphanem…
Bir duvarında kocaman bir tahtam…
Ortalarında bir masam…
Ve geniş geniş sıralar vardı.
Sınıfım ahşap ve kitap kokardı.
Hâlâ burnumda kokusu.
Karatahtamda sayılar vardı.
Ve inci gibi bir yazım.
Matematik anlatırdım.
Sonra yorulunca sayılardan…
Döner sınıfıma hadi şimdi “hayat” derdim.
Hadi biraz hayat konuşalım.
Bir kitap vardı kütüphanemde.
Kapağında kalpler, kelebekler mi vardı?
Mavi miydi rengi, yoksa rengarenk miydi?
Tam bilemedim.
Kütüphanemden o kitabı alırdık “hayat” deyince…
Okurduk öğrencilerimle.
İçinde hayat olan kitabın içine dalar giderdik.
Her birimiz kendi hikâyemizi bulurduk içinde.
O kitap benim gönlümden kopan kelimeler oldu.
“Hepimizin hikayesiİ” benim gönlümden koptu…
