Hani onun için canını bile verirdin ya,
İşte ölümü bu sefer kendine armağan et.
Ölenle ölünmez ama unutma ve sadece onunla öl.
Biraz kırgınsın, biraz da yorgun.
Düşlerinden düştün onun, gülüşlerinden ve düşüşlerinden.
Ne kadar dolduysan ve her ne kadar bitik olsan da bu hayat hala devam ediyor etmeye de devam edecek.
Anlayacaksın ki bize en iyi biz gelebiliriz.
Kirpiklerini ıslatan o acı sonları arkanda bırakacaksın.
Çünkü onlar arkanda kalan geçmişin oldu ve sadece arkanda kalabilirler.
Etrafa dolmuş gözlerle baksan da seni senden başkası anlamayacak.
Gurur duy kendinle sevmeyi beceremeyenlerin içinde sen çok güzel sevdin.
Sevdiklerimizin gittiği yolda ölüm var dediklerinde, ölümün olduğu yolda sevdiklerimiz var diyecek kadar çok değer verdik biz.
Güzel kalamadık ama güzel son verdik.
Bir ilişkide leke tutmuş bir beyazın altında yatmakta olan siyahları sundu siz değerli okurlara ÖZDEMİR.
Ve şöyle dedi:
“Unutma her gözyaşı döken ümitsiz ve güçsüz değildir”
