Balkan Naci İslimyeli (1947-2022) için resim, 1970’lerin hemen başında, dünyayı anlamanın ve anlatmanın bir yolu olmuştur. Türk resim sanatı yirminci yüzyılın son otuz yılında ve yirmi birinci yüzyılın ilk çeyreğinde bu büyük ressamın kendine özgü resim diliyle zenginleşmiştir. Modernle geleneği özgün bir biçimde yeni anlamlar üretecek şekilde kurgulayan sanatçı, tarihsel ve küresel açılardan son derece karmaşık ve çatışmalı bir dünyada üretmekten vazgeçmemiştir.
Resmin görsel kodları kadar şiir diliyle de derin bir bağı olmuştur çünkü yeryüzünün ve insanlığın şiirini hep duyumsamıştı Balkan Naci İslimyeli. Doğayı, sevgiyi, umudu, kayıpları, öz lemi, özgürlük kavgasını, düşlerin do ğuşunu ve yitişini dizelere dökmüştü. Şimdi bu şiirler okurla buluşuyor.
Bu kitap onun hayat ile ölüm, varlık ile hiçlik, bellek ile kayıp, umut ile karanlık arasındaki gizemli dansı nasıl kavradığını alçakgönüllülükle dile getiren lirik bir mektup gibi okunuyor. Dizeler dizeleri izlerken bu dünyada kalıcı olmadığının derin bilgisiyle, her ânını anlamaya çalıştığı hayatı onun bakışından ve onun imgeleriyle düşünüyoruz.
Nedret Öztokat Kılıçeri
