Hindistan tarihi boyunca farklı toplumlara ev sahipliği yapmış ve bunun neticesinde gerek ticari gerek ekonomik ve kültürel ilişkiler içerisinde bulunmuştur. Bu etkileşimin örnekleri arasında kültürel etkileşimin yanı sıra dilsel boyutun da yer alması önemli hususlar arasında yer almaktadır. Bugün Hindistanın kuzey bölgesinde yoğunlukla konuşulan ve ulusal dil olarak kabul edilen Hindī dili Arapça, Farsça ve İngilizceden çok sayıda sözcük almıştır. Hindī dilinin yazıldığı Devanāgarī alfabesine de yansıyan bu durum, alınan sözcüklerin bazı harflerini sesletebilme ihtiyacına binaen alfabeye (za ve fa gibi) birkaç harf daha ekleme ihtiyacını doğurmuştur. Söz konusu Devanāgarī alfabesi, kökleri çok eskiye dayanan kutsal kitapların dili olan Sanskrit dilinin de yazıldığı bir alfabedir. Böylesine köklü bir alfabeye Hindī dilinin gelişmesi ve değişmesi münasebetiyle harf eklenmesi şüphesiz bu sözcüklerin Hindī dilinde var olan bir kullanım sıklığını göstermektedir. Her ne kadar kullanılagelen bu sözcüklerden bazıları anlam kaymasına uğramış olsa da Hindī dilinde var olmaları taşıdıkları önem bakımından incelenmeye değerdir.
