Kendini mutsuz etmek için çırpınan kalabalık! Hayal kurarken ağlandığını, yalnızlıktan gölgelere sarılıp uyunduğunu, uzaklara bakarken gözlerin ıslanıp dudakların titrediğini biliyorum... Biri bana dokunur belki, biri gerçekten sever diye ümidin yitirilmediğini de biliyorum.
Mehmet Çağ Çağ; Herkesin paye peşinde paralandığı, kendine yalan madalyalar, nişanlar taktığı zamanların başlangıcında, paye versen paralayacak bir zır anarşist.
Lale Müldür; Onda en alakasız şeyleri bir araya getirme yeteneği var. Yani bir tür absürt drama onun yaptığı. Bir böceğin pörtlek gözünden varoluşsal sorunlara geçmek gibi.
Ahmet Ümit; Şero’nun şiiri kötülüğün bayrağıdır. Masum rüzgârlarla dalgalanır.
Pelin Batu;Onun çocuksu heyecanının, gökkuşaklarından ve denizkızlarının diyarından gelmediğini biliyorum. Köprünün bir tarafından diğerine geçerken, onun resmettiği derelerin ve denizlerin üstünden geçiyor, aslında insan ve kurgunun arasındaki mesafenin ne kadar da kısa olduğunu görüyorsunuz.
Yılmaz Odabaşı; Ancak şairlerin, şizofrenlerin ve filozofların bir de delilerin cehennemle, kötülükle, mutsuzlukla yüzleşmeye cesaretleri vardır.
Aslı Erdoğan; Kötü Şair, geceleri esen yalnızlık rüzgârı gibi dolaşır.
Hüseyin Alemdar; Kötü Şair’de şiir, dağınık Türkçeyle suçta günah temizlemedir.
Atanur Memiş;Ağzını tünele dayamış, bütün bir caddenin kelimelerini yağmur suyuyla dilinden geçiren kişidir o.
