Allah ona bakar ve namazında sağa-sola baktığını, fikrinin dükkânıyla ve ticaretiyle meşgul olduğunu görür. Kul ise bütün bunlara rağmen Ancak Sana ibâdet ederiz demektedir. Hâlbuki yalan söylemektedir. Allah öyle bir kula şöyle der: Bütününle Bana ibadet ettiğini söylerken yalan söyledin. Gözünle kıbleden başka bir yere yönelmedin mi? Kulağını oradakilerin sözüne vermedin mi? Kalbinle sana söylenenleri düşünmedin mi? O halde ibadet ederiz sözündeki dürüstlüğün nerde kaldı! -İbn Arabî- *Ben namazda Rabbime yönelirim; O’nun iltifatına alışmışımdır. ‘Namaz gözümün nûrudur.’ sırrı zuhûr eder; gözlerim nûrlanır, içim açılır. Namazda, içimde duyduğum rahatlıktan, manevî zevkten ötürü ruhumun penceresi açılır da, oradan vasıtasız olarak Allah’tan haberler gelir, ilhâm gelir. Allah’ın ilhâmı, feyz yağmuru, rahmeti, nûru, ezeldeki kaynağımdan ve hakîkatimden gelir, penceremden evime girer. Penceresi olmayan bir ev, cehennem gibidir. Ey Allah’ın kulu! Dinin aslı, temeli manevî pencere açmak ve oradan tevhîd ve hidayet nûru alarak gönlü, gözü aydınlatmaktır. -Mevlânâ-
