Şeyh Senûsî, bu kitabında dinin muhafaza ve tecdidiyetini korumakta en büyük etken olan ictihadın doğru mânâsını ve gerçeğini şer’î ölçülerle beyan etmiş, şartlarını sıralamıştır. İctihad kapısının kapandığını söyleyenlere karşı geçmişten, yakın tarihten günümüze kadar örnekler sergileyerek bunun aksini ve kıyamete kadar ictihadın devam edeceğini savunmuştur. Ayrıca, âlimler arasında ihtilafın söz konusu olduğu ictihadın bölünüp bölünmeme olayına geniş yer vererek, bu meselenin mahiyetini açıkladıktan sonra ictihadın bölünmesini söyleyen görüşü kabul etmiştir.
İctihadın ardından ümmetin Kitap ve sünnetten uzaklaşmasında, en büyük sebep görülen taklid olayının gerçeğini de açıklayarak körü körüne taklid etmenin dinle hiç bağdaşmadığını ve asla ilim sayılmayan taklidin dinde yeri olmadığını ileri sürmüştür. Dinî bilgisi olan ve doğrudan Kitap ve sünnete müracaat edebilen ancak halen başkasını taklid etmekte ve delilleri terk etmekte olan âlimleri ise eleştirmiştir.
