Gecenin bir yarısında kendisine bir anlığına görünen ve zihnini ele geçiren bir imgeden, ya da bir ses, bir ürperti, bir hayalet belki de, yakasını kurtaramamış belli ki Mallarmé, varlık, yokluk, delilik, ölüm gibi temalarla oyalamaya, yatıştırmaya çalışmış o şeyi, ama başaramamış. Attığı zarları karanlık bir ağız yutmuş hep, tamamlayamamış metnini. Ölümünden sonra doktoru tarafından yayınlanıyor Igitur.
“Ve sonra (bu olayın mutlak rastlantısıyla şekillenen zihni) bütün bu uğultuya diyor ki: burada bir hareket var, şüphesiz – bunu ilan etmek benim ödevim: bu çılgınlık var. Haklıydınız (çılgınlığın sesi) onu meydana getirmekte; sanmayın ki sizi tekrar gömeceğim hiçliğe.”
Igitur insana musallat olan bir metin, bir muamma çukuru.
