Nefesim kesik kesikti, kalbim korkuyla atıyordu. Adımlarım hızlıydı ama beynim, “Geri git!” komutu veriyordu. Dizlerimin bağı çözülüyor, bedenim yerçekimine, gözlerim ise ağlamaya direniyordu. Üst üste onu arıyordum ve her aramada aynı ses duyuluyordu. “Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor.”
Art arda mesaj atıyordum. Attığım mesajların detaylarına bakıyordum. “İletilmedi.” Bedenime bir titreme yayılıyordu. Havanın soğuk olmasından değil, hırpalanan sinirlerimden kaynaklanıyordu. O titremeye rağmen yürümeye devam ediyordum. İçimden bir ses....
Duymak istemiyordum.
O sesi susturuyordum.
Geçmişin gölgesinde geleceğe yürüyen Talia’nın hikayesi…
