“Biz sadece parçalanmamışı ya da kırılan parçaların birbirine uyabilecek kenarlarını arayan gözleriz.”
İki aşk ve adaletsizlik hikâyesi zamanın zamansız, biçimin oyunbaz, bilmenin gizemli ve kurgunun gerçek olduğu bir metinde birbirine dolanıyor. Romanın bir yarısı 68 kuşağından annesinin ölümüyle sarsılan George’un, diğer yarısı ise Rönesans ressamı Del Cossa’nın sesinden anlatılıyor. İlk hangi karakterle tanışacağı ise okurun şansına kalmış!
Smith bir romanın alışıldık olay örgüsü ya da kimlikleri keskin sınırlarla belirlenmiş karakterlerle ilerlemesi gerektiği fikrine meydan okuyor. Geçmiş ve gelecek arasında gidip gelen İkisi Birden, zamanı algılayış biçimlerimizdeki sanatsallığı yakalıyor, sanatın onunla karşılaşanları ve onu yapanları nasıl dönüştürebileceğini araştırıyor. En geniş anlamıyla “gözetim”in ana temalarından biri olduğu romanda, görmek ve görülmek karakterlerin hayatlarını kökünden değiştiriyor.
Varoluşumuza dair ikilikleri sorgulayan roman, ne biri ne de öteki olmayı arzulayan insanın ikisi birden olma imkânına işaret ediyor. Ali Smith bir kez daha büyük bir ustalık ve yaratıcılıkla romanın sınırlarını genişletiyor.
