huzur veriyor bana şiir okumak,
imgelerim evren, düşlerim ütopik,
canın bedende yuvalanışı gibi.
şiir koruyor beni kötü rüyalardan,
gül kokan sokaklarda kesişiyor
yollarımız zalimliklerle.
nergis kokuları serpiyorum üzerlerine
korkulu rüyaların.
Bunca haksızlığın, zulmün, açlığın, işkencenin ve ölümün olduğu dünyada; iyiyi, güzeli, adaleti, eşitliği istemek insan olmanın gereği olmalı. Kendimiz için düşündüğümüz şeyleri başkasına da düşünebilirsek sorun çözülür belki de.
Bu kadar zor olmamalı insana, hayvana, doğaya merhamet ve muhabbet duyabilmek..
İnsanların gülebildiği, insanca yaşadığı, tüm canlıların özgür olduğu bir dünya hayal değil aslında. Bunun için iyilik tohumlarını ekin yüreklerinize. Umut çiçekleri dikin yarınlara.
Yazarın dediği gibi şiir tadında yaşayıp bütün kötülüklerin üzerine biraz gül ve nergis kokuları serpmek iyi gelecektir tüm dünyaya.
