Aysız, yıldızsız sıcak bir yaz gecesiydi. Ortalık çok karanlık, vakit gece yarısıydı. Cırcır böceğinin ötüşünden başka bir ses duyulmuyordu.
Bu sırada duvarın bir ucundan bir kara kedi başını öne eğmiş, taşları koklaya koklaya salınarak geliyordu.
Duvarın karşı ucundan da beyaz bir kedi, aynı biçimde, başı önünde, taşları koklaya koklaya salınarak yaklaşıyordu.
İkisi de geldi geldi, duvarın tam orta yerinde kafaları birbirine tosladı. Biri ötekine “pıf” yapıp bir karış geri çekildi. Sonra oturdular, birbirlerine bakmaya başladılar.
