Kimisi, uzakların hayalini kurar; yeşil bir ülke, dost bir şehir, türkülerdeki köy...
"Gitsem nasıl olurdu?" diye düşünür kalan. "Kalsam nasıl olurdu?” der gidebilen. Günün sonunda; hayata tutkuyla sarılıp "giden" de, ucundan kıyısından tutunup “kalan" da diğer seçeneği merak eder.
Gidilmeyen her yol, her tercih, her eylem ve eylemsizlik; başka başka hayatlar kurgular, kayıp öyküler ülkesinde. İğne uçlu acılar, tüy dokunuşlu mutluluklar, çekiç darbeli hayal kırıklıkları; yeniden ve yeniden, yeni öyküler yontar o boyutsuz ülkede.
İncirler Çiçek Açmaz, kayıp ülkenin keşfine samimi bir davet...
Onun; umut eden, pişman olan, acı çeken, hayal kuran, mutlu olan, ah eden, şükreden öykülerinden, hayal gücüne tutunanlara...
