Tanıdığımız varlıkların en yükseği olan insan, kendisi için uygun gelmeyen ve kötü yapılmış taze bir kundura gibi onu sıkıp inciten, sosyal hayat ile kendisi için çekilmez bir hâl alan bireysel hayat arasında kaldığı için hem de belki en dengesiz bir mevcuttur.
İnsanlık olarak biz, az çok herkese benzeriz; fakat büsbütün hiç kimseye de benzemeyiz.
Biz, tıpkı hayvan ve bitki gibi başkalarının ölümüyle yaşarız. Toplum içinde neyimiz varsa bunlardan başkalarını yoksun ederiz. Bunun tersi de doğrudur; gerçeğin iki yüzünü de görmelidir.
