“Kimi geriye bakmayı kimi ileriye bakmayı sever, ben ikincilerdenim. Bugün için gerekli olan nesnel bilgilerin dışında geçmiş beni ilgilendirmiyor. Kendi geçmişimden çok insanlığın geçmişi bana yakın.” (Timuçin, 2014: 9) diyerek hayat anlayışını ortaya koyan Afşar Timuçin, 1939 yılında Manisa’nın Akhisar ilçesinde dünyaya gelmiştir. Babasının memuriyeti dolayısıyla sürekli şehirden şehire dolaşmışlardır. Ülkenin içinde bulunduğu zor koşulların da etkisiyle, birçok imkânsızlığı içinde taşıyan bir çocukluk geçirmiştir. O daha ilkokuldayken, adeta ikinci annesi gibi olan anneannesinin ölümü, onu oldukça etkilemiştir. Bundan bir süre sonra babası emekli olmuş ve babasının eski bir arkadaşının çağrısına uyarak Adana’ya, dört yıl boyunca kalacakları şehre yerleşmişlerdir (Timuçin, 2014: 10-16).
