“Çıkamadım içinden yaşamanın. Zordu denklemi, bir türlü çözemedim de. Kafamda büyüttüm her şeyi ve onlar da benimle beraber büyüdüler. Sonunda kendi büyüttüklerime yenildim. Bu kadar zayıf düşeceğimi ben de tahmin edememiştim. Kendimi öldürmeye karar verdiğimde 29 yaşındaydım ve ölmeden önce son isteğim, kendi cenazeme katılmaktı. Ve oldu da...” Bazı hikâyeler vardır, tabutun içinden çıkar yaşam ve sen ona sarılır, yaşamla kucaklaşırsın. Acılar mutluluğa gebedir, mutluluk ise umut ile sevgilidir bu hikâyelerde. Bu kitapta acılardan mutluluğa, dönüştürücü bir serüvene tanıklık edecek, çokça kendinle karşılaşacaksın. Uzun zaman önce kaybettiğin kendinle. Sıra dışı bir ilk roman, sıra dışı bir yazar. Tunahan Kafa İntihardan Bir Gün Sonra’da en dibe ulaşmadan fark edemediğimiz bir yaşam umudunu anlatıyor.
Tanıtım Metni
