Arkas
Gurbet el oldu demek kendi yurdun, bu yerler.
Iphigenie
Bu nedenden umuyor burada kanayan kalbim. Daha küçücükken ben, Hellas’ta, evimizde, Yürek bağım pek zayıfken henüz sevdiklerimle, Ana, baba, kardeşi bilir bilmezken henüz, Ve biz çocuklar evde, körpe fidanlar gibi Atalar yurdu denen bu yüzyıllık ağacın Kocamış gövdesinden fışkıran dallar gibi, Göklere boy atmaya çabalarken, ansızın Bir yabanın ilenci tutup bileklerimden Kopardı, aldı beni bütün sevdiklerimden, Demir ellerle kırdı o kutsal, güzel bağı, O zaman bitti hepsi, gençliğin çiçeklenen Sevinci, şen günleri, o mevsim baştanbaşa. Kurtulan benim yalnız, ben kaldım bir başıma, Üzünçlü bir gölge gibi ve artık açmayacak Yaşamın taze sevinç çiçekleri içimde.
Arkas
Karayazılıyım der, bu adı verirsen sen kendine Hak kazanırım sana iyilik bilmez demeye ben de.
