Bir toplumsal proje olarak modernleşme, Rıza Şah döneminin en önemli hedeflerinden biriydi. Rıza Şah'ın radikal girişimleri İran'ın tarihsel arka planı irdelendiğinde daha net anlaşılabilmektedir. Bu döneme bakıldığında asırlardır süregelen yerleşik tutuma rağmen devlet merkezli olarak uç noktalarda değişimlerin yaşandığı dönem olması sebebi ile on altı yıllık başarı olarak değerlendirilebilir. Yerleşik tutum ile vurgulanmak istenen Şii ulemanın asırlardır süregelen sosyo-kültürel alandaki hâkimiyetidir. Buradaki yerleşik tutum milliyetçilik ve din olmak üzere iki temel unsura dayalıdır.
Bu çalışma iki ana soru üzerinde temellendirilmiştir: İlki Rıza Şah dönemi reform çabalarının neler olduğunu ortaya koymaktır. İkincisi, Rıza Şah'ın modernleşme girişimlerinin İran ulemasının geleneksel konumu ve gücünü nasıl etkilediğidir. Birinci soru, İran'daki modernleşme çabalarını ve uygulama tarzını, Şah'ın modernlik anlayışını cevaplandırır. İkinci soru bu süreç İçerisinde, İran'da beş yüz yıl içinde maddi ve manevi önemli kazanımlar elde ederek İran'ın en önemli sınıfı haline gelen Şii ulemanın eğitim, hukuk, siyaset gibi, devlet ve topluma nüfuz ettiği tüm alanlardaki etkinliğinin ne derece sınırlandırıldığını cevaplandırır.
