İş sözleşmesinin devri, 1475 sayılı mülga İş Kanunu ve 4857 sayılı İş Kanunu'nda düzenlenmemiş olmakla birlikte 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 205. maddesinde genel olarak sözleşmenin devri; 429. maddede ise iş sözleşmesinin devri düzenlenmiştir. 4857 sayılı İş Kanunu Tasarısının 7. maddesinde iş sözleşmesinin devri konusunda düzenleme yapılmış ise de, Kanunun yasalaşması aşamasında tasarı hüküm kanun metninden çıkarılmıştır.
6098 sayılı TBK ile iş sözleşmesinin devri konusu yasal düzenlemeye kavuşmadan önce doktrinde, iş sözleşmesinde taraf değişikliği, işçi nakli, işçi transferi, iş sözleşmesinin temliki gibi kavramlarla ifade edilmekte olan iş sözleşmesinin devri, o dönemde Yargıtayca sözleşme serbestisi prensibi gereği olanaklı görülmekteydi.
Çoğunlukla şirket toplulukları ya da holding bünyesi içinde bulunan şirketler arasında yeni birimlerin kurulması, işyerleri arasında büyümeye gidilmesi sonucu kurulan birim veya işyerinde çalışacak iş gücü ihtiyacının doğması dolayısıyla vasıflı işçilerin iş sözleşmesinin devrinin; bu sözleşmenin tarafları bakımından doğuracağı sonuçlar, devreden ve devralan işverenlerin işçi hak ve alacakları bakımından sorumlulukları konusunda doğuracağı sonuçlar özellikle işçiler bakımından önemlidir.
Kitapta, TBK hükümleri ile Yargıtay kararları ışığında, çalışma hayatındaki yenilikler ile işçi gelişimleri sonucu ortaya çıkan eksikliklerin giderilmesi konusundaki gereksinim neticesinde ortaya çıkan, iş sözleşmesinin devri kavramı, iş sözleşmesinin devrinin koşulları, iş sözleşmesinin devrinin diğer üçlü iş ilişkilerinden farkı ile hüküm ve sonuçları değerlendirilmiştir.
