Şimdiye kadar devrimler devlet aygıtını daha da yetkinleştirmekle yetindi. Devlet biçiminin değil çokluğun mutlak demokrasisinin kaynağı olacak bir kurucu iktidar nasıl düşünülebilir? Devrimci düşünce ve pratiğin gerçek mirası ve asıl vaadi bu değil midir? Negri İsyanlar’da, Machiavelli’nin Floransa’sından İngiliz Devrimi’ne, Amerikan ve Fransız Devrimleri’nden Rus Devrimi’ne modern isyan ve devrim süreçlerine bu sorularla geri dönüyor. Demokratik ve devrimci kuvvetlerin başlattığı bu kurucu süreçlerin düzene geri dönüşle ve devletin yeniden diriltilmesiyle kapandığı her seferde, iktidarın iki anlamı, siyasala iki farklı yaklaşım arasındaki antagonizma da yeniden belirmiştir. Değişim kuvvetlerinin ve çokluğun sınırsız arzularının önünü açan etkin kurucu iktidar ile bu kuvvetleri ve arzuları kaparak sınırlandıran kurulu iktidarın ilişkisi daima bir krize işaret eder. Ama Negri kurucu iktidarı bu krizi sürekli yeniden üretecek bir diyalektiğin içine kapatmaz. Aksine Machiavelli’deki çatışmalı güç siyasetine, Spinoza’da olduğu gibi çokluğun arzusuna ve Marx’taki gibi canlı emeğin yaratıcılığına dayanan bir kurucu iktidarın kopuş gücünde mutlak bir demokrasinin olanaklarını görür. Kurucu iktidarın tek güvencesi, güç ile çokluk arasındaki ilişkinin sürekliliği ve yaratıcı devingenliğidir. Bu süreklilik ve devingenlikte, çokluğun Bir, gücün iktidar tarafından kapılması artık mümkün olmaz. Modern siyasi rasyonaliteyi altüst edecek devrimci bir siyaset felsefesinin temeli ancak çokluğun kurucu gücünde bulunabilir. Yazar hakkında İtalyan Marksist ve devrimci filozof Antonio Negri, İtalya’nın savaş sonrası politik sahnesinde Potere Operaio'nun kurucularından ve Autonomia Operaia'nın etkin üyelerinden biriydi. Michael Hardt ile birlikte kaleme aldığı İmparatorluk kitabı (Ayrıntı Yayınları, 2001) çağdaş politikaya çığır açıcı bir katkı olarak okundu. Negri’nin Spinoza, Marx, Lenin, İtalyan otonomist Marksizmi, Foucault, Deleuze ve Guattari gibi pek çok kaynaktan beslenen politik düşüncesinin seyri Türkçede yayımlanmış olan pek çok eserinden takip edilebilir: (Michael Hardt’la birlikte) İmparatorluk, çev. Abdullah Yılmaz, Ayrıntı Yayınları, 2001; (M. Hardt’la birlikte) Dionysos’un Emeği Devlet Biçiminin Eleştirisi, çev. Ertuğrul Başer, İletişim Yayınları, 2003; (M. Hardt’la birlikte) Çokluk İmparatorluk Çağında Savaş ve Demokrasi, çev. Barış Yıldırım, Ayrıntı Yayınları, 2004; Marx Ötesi Marx, çev. Münevver Çelik, Otonom Yayıncılık, 2005; Devrimin Zamanı, çev. Yavuz Alogan, Ayrıntı Yayınları, 2005; Yıkıcı Politika, çev. Akın Sarı, Otonom Yayıncılık, 2006; (Félix Guattari ile birlikte) Bizim Gibi Komünistler, çev. B. Özçorlu, İ. Sümer ve M. Erata, Otonom Yayıncılık, 2006; İmparatorluktaki Hareketler, çev. Kemal Atakay, Otonom Yayıncılık, 2006; Avrupa ve İmparatorluk, çev. Kemal Atakay, Otonom Yayıncılık, 2008; (M. Hardt’la birlikte) Ortak Zenginlik, çev. Efla Barış Yıldırım, Ayrıntı Yayınları, 2011; (M. Hardt’la birlikte) Duyuru, çev. Abdullah Yılmaz, Ayrıntı Yayınları, 2012; Sürgün, çev. Öznur Karakaş, Monokl, 2013; Sanat ve Çokluk, çev. Serkan Sönmezgil, Monokl, 2013; Porselen Yapımı Politikanın Yeni Bir Grameri İçin, çev. Elyesa Koytak, Monokl; 2013; Lenin Üzerine 33 Ders Strateji Fabrikası, çev. Nagehan Uskan, Otonom Yayıncılık, 2015; (M. Hardt ile birlikte) Meclis, çev. Akın Emre Pilgir, Ayrıntı Yayınları, 2019; Aykırı Spinoza. Gündem(deki/dışı) Çeşitlemeler, çev. N. Çelebioğlu, E. Canaslan, Zoe Kitap, 2020; Yaban Kuraldışılık Spinoza’da Güç ve İktidar, çev. Eylem Canaslan, Zoe Kitap, 2021.
Tanıtım Metni
