Bu romanı yazmaya karar verip, yavaş yavaş taslaklar ortaya çıkmaya başlayınca endişelendim ve korkmaya başladım. Ya yazdıklarım sayfalarda saklı kalır, açığa çıkma konusunda yalnız kalırsam diye. Sonra ruhumda birikenleri sayfalara aktararak rahatlayacağımı düşündüm. Bu hayatı başkaları değil de kendim yazarak beklentime kavuşacaktım. Ben kim oluyorum ki, yazmak benim neyime demedim. Bir meyvenin tadını hissetmem gerekiyorsa onu ısırmalıydım. Yazılanları okuyarak değil de yazarak tadına varmak istedim. Yazarken Bu, kendimi geniş bir hendekten atlar gibi hissettim. Ya düşecektim ya da atlayıp hedefime ulaşacaktım. Yazdıklarım, yılların yaşanmışlığı, selden sonra kalan kum, yangının külleriydi.
