Aşk bir elçidir, olup bitenden değil, olup bitmeyenden haber getirir.
Başkalarıyla yaşamayı öğrenebiliyor da, kendisiyle yaşamayı bir türlü öğrenemiyor insan. Çünkü ilkinde hayatı tanımak, ikincisinde Allah’ı tanımak elzemdir.
Oysa perhizin yerini diyet, eğlencenin yerini şamata, neşenin yerini zemberekli kahkaha, hüznün yerini can sıkıntısı, kılıfın yerini ambalaj, muhafazanın yerini kullan at, ebedinin yerini garanti , şeffaflığın yerini transparanlık, kulun yerini ben, imanın yerini bağımlılık, Tanrı’nın yerini Star aldı.
İbadet diye diye Allah hayattan ayırıldı. Oysa sokak da tapınak kadar kutsaldır. Oysa Allah’la insanın ilişkisinin asıl adı ‘ibadet’ değil, hayattır.
Şimdi hayatı ‘on’ üzerinden değil, sıfırdan kurmak gerek.
Mutlaka ama mutlaka çağrılıyorsun, kulak kabartmayı bil.
Vefa Önal
1958 yılında Ankara’da doğdu. Yüksek öğrenimini de aynı kentte tamamladıktan sonra, branş öğretmeni olarak yurdun çeşitli yerlerinde çalıştı. Emekli oldu. Datça’da yaşıyor. Yaşadıkça, insanın en iyi yapabildiği şey neyse ona meylettiğini, kendisinin en iyi yapabildiği şeyin ise hakikati ve hakikatini bilmeye çabalamak olduğunu anladı.
