Nehrin kaderidir denize kavuşmak... Uzun ve yorucu seyrinin sonucudur. Eğer kaynakla umman arasındaki yol değişmez bir doğru üzerinde, sıradan bir güzergah olsa idi, suyun imtihanına ne gerek kalırdı ki! Vururdu başını taşlara.., Ya delip geçerdi sarp kayaları yahut atardı kendini dev uçurumlardan...
Cennet bahçesinin güzelliği karşısında, “Bu bahçe bana ait, benim olmalı.” diyoruz da... Bahçeye sahip olmak için neden kılımızı kıpırdatmıyoruz?..
Sen ey hayat denen simyanın peşinden koşan okuyucu; unutma!
‘Aşkın bir adı da yorulmamaktır!
