Can kıyılarında ulumayla açılıyor Karabakı, ve birden çatırdamaya başlıyor her şey: Evler, yollar ve uyku. Kör bakışlardan bir dağ dikiliyor karşımıza. Ölüm, tanrının unutulmuş bir adı mı?
“Sen çıksan da çıkmasan da aşılmıştır dağ
Sen affetsen de affetmesen de boynu geyiğin
Vurulmuştur, dürülmüştür kitabı insançocuğunun
Çobandan krala değin satır satır toplanmıştır
Et, kararmış elleriyle murdar meleklerin.
Dilin, karakazanlarda kaynayan karadut
Bitirmiştir şarkısını, senin şimdiden işittiğin.”
Tanrının Şarkısı, s. 98
