Karakter bir varlıktır ve varlıkların en soylusudur. Erdem sahibi, samimi insanlar hayatın her aşamasında kendilerine hâkimdirler, başkalarına karşı da içten gelen bir saygı göstermektedirler. Bu yaradılıştaki insanlara inanmak, güvenmek, onları örnek olarak almak normaldir. Dünyada en iyi olan ne varsa, işte onlar bu iyi şeylerin tarafını tutmaktadırlar. Eğer onlar olmasa dünya yaşamaya değer bir yer olmaktan çıkar. Dâhiler takdir edilirler ama karakter sahibi kimselerin peşinden gidilmektedir. Büyük insanlar daima eşsiz kimselerdir. Aslında bu büyüklük orantısal bir şeydir. Gerçekten çoğu insanın ömrü o kadar kısadır ki pek az kimse büyük adam olma fırsatını elde edebilir. Herkes Tanrı vergisi olan yeteneğini kötüye kullanmayıp iyiye kullanabilir; hayattan sınırsız derecede yararlanmak için gereken çabayı gösterebilir. Kısacası, herkeste bulunduğu çevrede kendine düşen görevi yapma gücü vardır. Dünyada karakterden başka hiçbir varlığı bulunmayan birçok kimse bulunur. Onlar, bu varlıklarına herhangi bir kralın tacına sarıldığı gibi sımsıkı sarılmışlardır.
