Siz de zaman zaman ister misiniz çocukluğunuza dönmeyi?
Ben isterim. Hem çocukluğuma, hem çocukluğumun İzmir´ine.
İzmir´de doğdum, İzmir´de büyüdüm. Eski İzmir´i avucumun içi gibi bilirim...
Bu sokak, eskiden bu kadar sapa, bu kadar görünmez (ve kimsenin ilgisini çekmez), bu kadar alçakgönüllü ve kendine dönük bir sokak değildi... Kuşlar ikindi vakitleri yağmurun değil, akşamın habercileridir. Geniş açılmış kanatlarıyla acele acele alçalıp yine aynı telaşla göğe yükselirler... Evet, bir de bakarsınız, bir mevsim (sırasının gelmişliğine göre) hayatımızdan çekip gider ve unutmazlıklar gerilerde kalır...
Eskiden bu kıyılar kendi başlarına idiler; gelensiz ve gidensiz...
Geçmişte ne buluyoruz, bilmem. Oysa, eskiyi, artık yeni olmaktan çıkıp yeniliğini çoktan yitirmiş bir eskiyi düşünmek, insanı yaşadığı bugününden uzaklaştırmaz bence.
