Bazen gidişleri kabullenir insan.
Beklemek güzeldir, birçok şeyi öğretir insana.
Bazı şeyleri öğrenirken birçok şey de eksilir beklerken.
Ardından baktığın her günün sonunda,
Yanan hep sen olursun.
Bazen “Unuttum!” dersin,
Aslında unuttuğun kendindir,
Sevdiğin şeyleri bir daha hatırlamazsın.
Hep kendinden fedakârlık edersin beklerken.
Yaptığın fedakârlık çok büyüktür aslında,
Aşkı yaşatmak isterken kendini yok edersin,
O bunun kıymetini bilmez.
Sen kendine değil, aşkına üzülürsün,
O bunun da değerini anlamaz…
