Doğum yaptım, bedenim hayvan gibi, tişörtüm hep ıslak ve ekşi maya kokulu, karnım desen erimiş plastik gibi akışkan, çalışmıyorum, hep evdeyim, sürekli bebek ağlıyor, ben ağlıyorum, yemek yapıyorum, çocuk bakıyorum ve kocamı bekliyorum, beni gezdirsin diye.
Sanki artık kadınlığın başka bir boyutundaydım ama o boyutta güzellik, seksilik, özgürlük yoktu. 0 kadar yetersiz ve çaresizdim kî azıcıktım. Yazmaya karar verdim, bir işe yaramaya çok ihtiyacım vardı.
Birsürü sana göre komik, bana göre acı dolu olan ve okuyunca yer yer gülmekten nefessiz kalacağın ya da ”tü Allah belanı versin senin" diyeceğin anılarımı topladım ve aldığım terapilerden öğrendiklerimle birleştirdim. Ve asla yapılmaması gerekenler konusunda, başyapıt olabilecek bir kitap çıktı ortaya. Eee bu noktaya durduk yere yelmedim yal Okuyan herkesin, kendinden bîrşeyler bulduğu ya da en azından "beterin beteri varmış" diye kendini rahatlattığı bu kitabı elinde tutuyorsan, içinde kendini okuyacağın yerler var demektir.
