Bazen tutkumuz kadar vazgeçmeyi de bilmeliyiz. Bazen gün gelir çok şey isteriz, onun için mücadele eder, sabrederiz. Bir gün uyandığımızda, şimdiye kadar uğruna savaştığımız her şey birden değerini yitirirse içimizdeki boşluğu ne ile anlamlandıracağız? Cevap çok basit; yaşadıklarını koy cebine, iyi olan her şeye ve herkese teşekkür et, kötü olan her şeye ve herkesten öğrendiklerine teşekkür et ve ardında bırakmayı bil.
Gözlerini kapat ve düşün, belki de hayat sana verdiği her kötü şey için özür diliyor ve sana diyor ki “Önüne bak, belki başka hayatlarda, belki başka bir hayatla sana güzellikleri başka yerlerde vermeye devam edeceğim.” Hayatın sana seslendiğini, fazlalıklarından arınarak duyabilirsin.
