İnsanın kendini bilmesi, kendini tanıması, hayatın anlamını sorgulaması binlerce yıl öncesinden günümüze kadar insanlığı meşgul etmeye devam etmiştir.
İnsanın kendini bilmesi demek, sadece güçlü yönlerinin farkında olması demek değildir. Kişinin kendi içsel doğasında olup biten her şeyin zaaflarının, korkularının ve kaygılarının da farkında olmasıdır. Neler yapıp neler yapamayacağını bilmesidir. Fiziksel ve ruhsal kapasitesinin üzerinde olan, altından kalkamayacağı yüklerin altına girmekten kaçınmasıdır.
Kendini bilen kişi, olumsuz düşünce ve davranışlarının, önyargılarının altında yatan sebepleri sorgular ve bunlarla yüzleşmekten kaçınmaz.
Kendi eksik yönlerini, zaaflarını kabul etmeyen kişi kendisini olduğundan fazla gösterme çabası içerisinde olabilir. Bu şekilde kendisini tartmasını bilmeyen insan mantıklı düşünme tarzından uzaklaşır. Güçlü görünebilmek veya haklı çıkabilmek adına acımasız bir şekilde başkalarını değersizleştirerek kendi dengesini bulmaya çalışabilir. Kendisini tanımayan kişinin durumları, olayları algılama ve değerlendirme yeteneği de taraflıdır.
