“Yazarın kitaplarının sayısı arttıkça, yayınlanan kitap eleştirilerinin de sayısı azalır. Yazarın yayınlanmış kitap sayısı ile hakkında yayınlanan kitap eleştirisi miktarı ters orantılıdır, bir bakıma. Zira bir yazarın (örneğin) onuncu kitabını tanıtan ya da eleştiren bir kitap eleştirmeninin, yazarın daha önce yayınlanmış olan dokuz kitabından da haberdar olması, onları okumuş (ya da okumuş gibi yapmış) olması ve de dokuzu hakkında da söyleyecek birkaç sözünün bulunması gerekir.
Tecrübeli yazarlar şunu da gayet iyi bilirler. Kendilerine böylesi bir güzellik (literary criticism) yapacak kitap eleştirmeni sayısı, gerçekten de, çok azdır. Daha önceleri çok sayıda kitabı yayınlanmış bir yazarın ilk kitaplarını okumayı göze alacak derecede gözü kara birileri de öyle kolay kolay ortaya çıkmaz. Kuraldır: isimler büyüdükçe, kitap eleştirileri hem nicelik, hem de nitelik olarak küçülür. Kitap eleştirisi iki ucu şeyli değnek, ya da iki tarafı da keskin bir kılıç gibidir. Eleştiren de eleştiriden nasibini alır, eleştirilen de... Çok kitaplı yazarlar, kitap sayılarının yüksekliği dolayısıyla, hep yırtarlar. Oysa hemen her okur kendi halinde bir kitap eleştirmenidir...”
