Oturduğu yerden kafasını kaldırıp kaşlarını çatarak bana baktı. Onun
vereceği cevaptan korktuğumdan söze ben başladım. “Ne okuyorsun?”
dediğimde sesim titredi. Paniklemiştim. Mesafemiz o denli yakındı ki neredeyse
yüzünün en ince çizgisini ve göz bebeklerini dahi görmekteydim.
Kızın bakışları da üzerimdeydi ve gözlerinde derin bir yalnızlığı okur
gibi oldum. “Neden sordun?” dediğinde konuşma sırası bendeydi.
Bazen bir soru, bir bakış, bir an kaderimizi değiştirebilir. Hayatı, kendi tecrübelerinle
de öğrenebilirsin elbette. Ama deneyimli her insan, mutlu
insan demek değildir. Başkalarının yaşamından dersler çıkarırsak eğer
yanlışı, tecrübe etmek zorunda kalmayız.
Hayatında güzellikler ve mutluluklar biriktirmen dileğiyle…
