Klasik şiir bir ortak kültür ve zihniyetin ürünüdür. Klasik şiir geleneği içinde yetişen şair, sınırlılıkların farkındadır. Bu bağlamda şair, söylem itibariyle yeni bir soluk olmaya gayret etmiş, dil ve üslup bakımından özgün ve biricik olmaya çalışmıştır. Klasik şair, selefin varlığıyla şiir vadisine girdiğinden ön kabullerin ve hiyerarşinin şuuruyla hareket eder. Divan tertip etmede dahi belli bir hiyerarşiye sahip olan bu edebiyatın sanat ve estetik boyutu, şairin kendi olmasını sağlayacak belki de tek alandır. Dolayısıyla Klasik edebiyatla ilgili yapılan değerlendirmelerin bu alanda yoğunlaşması tesadüfî değildir. Bu gerçekten hareketle biz de bu kitapta Klasik şiirde yapının temel taşı kabul edilen beyitlerin ışığında şairin estetik kaygısını bütüncül bir nazarla irdelemeye çalıştık. Çalışmada yaklaşık altmış divan taranmış olup şiir estetiği bağlamında özellikle kaside ve gazellerden seçilen beyitler tasnif edilerek ilgili başlıklarda değerlendirilmiştir. Poetik açıdan şairin estetik kaygısını yine kendisini referans göstermek suretiyle alana katkı sunmayı amaçlayan bu kitapta mümkün olduğu kadar geniş bir literatür taraması yapılmıştır. Dört bölümden oluşan kitabımız, okurlarını farklı bir pencereden Klasik şiiri keşfe çağırmaktadır.
