Tüm yaşamı yollarda geçen ve yine yollarda sona eren bir göçebenin hikâyesi Knulp. Canının çektiği yere “konan”, ama çok duramayıp yine “uçan” bir özgür ruhun kısacık destanı.
Hermann Hesse’ye göre, Knulp gibi figürlerin “kimseye yararı dokunmasa da, yararı dokunan kimilerine oranla çok daha az zararı dokunur. Knulp gibi yetenekli ve hayat dolu insanlar, yaşadıkları çevrede kendilerine yer bulamıyorlarsa, bunda onlar kadar çevreleri de suçludur.”
Tıpkı Knulp gibi, uzun yürüyüşlere çıkmaktan, doğayla baş başa kalmaktan hoşlanan Hesse’nin uçarı yanını da simgeleyen Knulp, temel olarak üç öyküden oluşuyor. Elinizdeki kitap, bu öykülere ek olarak, Hesse’nin ölümünden sonra gün ışığına çıkan iki fragmanı da içeriyor.
Yerleşik insanlara biraz özgürlük özlemi taşımakla yükümlü, göçebe bir karakterin öyküsü Knulp, Hesse’nin ilk dönem düzyazıları içinde ışıldayan küçük bir mücevher.
Knulp, romantik dünyanın bu geç doğan yalnız çocuğu, bana Küçük Almanya’nın ölümsüz bir parçası gibi görünür, bir [Carl] Spitzweg resmi ve aynı zamanda bir halk türküsü gibi saf müzikle dolu.
Stefan Zweig
