Kadınlar, kızlar ilk defadır erkek olmadıklarına pişmanlık duydular.
- “Tanrı’m bizi dahi niçin erkek yaratmadı? Onun en kötü kulları biz miyiz?” deyip, dövündüler.
Ak saçlı bir ana çıkıştı:
- “Vah size, tüh size! Ne diye hayıflanıp, saçınızı, başınızı yolarsınız? Sizler, bizler olmasaydık, şu giden atlıları kim doğuracaktı? Bunca yiğit nerden peydahlanacaktı?”
Kadınlar, kızlar dövünmeyi bıraktılar.
Yiğitleri uğurlamak için meydana çıkan mehter davulları gün kararıp, karşı yatan kara dağların ardına çekilinceye kadar; cenk havaları, uğurlama türküleri çaldılar. Meydan yavaş yavaş boşaldı. Gün karardı, mehter davulları sustu. Şimdi yalnız, uzaktan uzağa, fakat gittikçe yavaşlayan nal sesleri, kara koç atların kişnemeleri duyuluyordu.
