Köroğlu başka çıkar yol olmadığını görünce atladı Kırat ile nehre. Nehrin suyu atın kulaklarını geçmek üzereydi.
Köroğlu, Kırat'a:
Ey benim uçarak koşan atım, daha hızlı ol! Ol ki, sabah-akşam tımar edeyim seni. Nalını altın yaparım. Haydi çıkalım buradan, gidelim Çenlibel'e, dedi. Kırat bunları duyunca yeniden dirilir gibi bir atak yaparak hızlandı ve nehrin diğer yakasına geçti. Kıyıya çıkınca paşaya seslendi:
Şimdi kurtuldun elimden! Bir daha bakayım nasıl kaçarsın benden, diyerek Çenlibel'e gitti.
