Halil Kamil (1893-1968), Türk sinemasının kurucu isimlerinden biri olsa da Türk sinema tarihinde hiçbir zaman Sedenler (Kemal Film) ve İpekçiler (İpek Film) kadar bir yer işgal edemedi.
Sektörde tüm filmleri Muhsin Ertuğrul’un yönettiği bir ortamda Faruk Kenç’e, Şadan Kamil’e, Sami Ayanoğlu’na, Kani Kıpçak’a ve bir yabancıya (Adolf Körner) yönetmenlik; Necati Tözüm’e, Aram Hugasiyan’a ve Coni (Yiannis) Kurteşoğlu’na görüntü yönetmenliği yapma fırsatı verdi. Onun girişimci ve yenilikçi ruhu, sektöre adeta can suyu oldu. Ondan feyz ve cesaret alan birçok girişimci film yapımcılığına başlayarak Türk sinemasına dinamizm kazandırdı.
En temel ihtiyaçların bile karneye bağlandığı 2. Dünya Savaşı yıllarında piyasada ham (boş) film bulmak neredeyse imkânsızken, ihtiyatlı davranmayı bir kenara bırakarak yerli film üretmeye devam etti. Seyircilerin beğeni ve eğilimlerinin ne olduğunu herkesten daha iyi biliyordu. Yeri geldiğinde kovboylara bozlak bile okuttu. Önemli olan sektörün ve kendisinin güçlenmesini sağlayacak kalifiye gücün yetişmesiydi. Kırk yıllık sinema hayatında bundan hiç vazgeçmedi.
